



Ένα αφιέρωμα στη ζωή και στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι.
Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους που μπλέκει το ρεαλισμό και το σουρεαλισμό, την ποίηση και το θέατρο με τη μουσική και το τραγούδι.
Ο «ίδιος» ο Χατζιδάκις ταξιδεύει εμάς και μια παρέα παιδιών του σήμερα στη δική του οδό ονείρων, όπου ζουν οι ήρωες των τραγουδιών του και μας μαθαίνει ότι όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο. Γιατί μόνο αυτοί που ονειρεύονται και έχουν πίστη στα όνειρά τους, μόνο αυτοί που κρατούν τη φαντασία και την παιδική αγνότητα στην καρδιά τους, μόνο αυτοί που μπορούν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν αληθινά, μπορούν να κερδίσουν την «Αθανασία» του καλλιτέχνη.
Η παράσταση παίχτηκε τον Ιούνιο του 2015, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά , στα πλαίσια του φεστιβάλ «Πάμε Δημοτικό» υπό την αιγίδα του Δήμου Πειραιά και στο Παλαιό Ταχυδρομείο.
Ένα μουσικοποιητικό ταξίδι στο δρόμο του θείου Πάθους, που έχει στόχο να συγκινήσει αλλά και να εμπνεύσει περνώντας από τα Πάθη, τη Σταύρωση και καταλήγοντας στην Ανάσταση του Κυρίου. Αφήνουμε τα ποιήματα και τις μελωδίες να πουν την ιστορία, μπλέκοντας με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο τους εκκλησιαστικούς ύμνους και τα εγκώμια με την δημοτική μας ποίηση, το Γιάννη Ρίτσο, τον Κωστή Παλαμά και τους σύγχρονους μας Έλληνες μουσικούς (Χατζιδάκι, Χατζηνάσιο, Λουκά Θάνο, Θεοδωράκη και άλλους).
Η παράσταση παίχτηκε τον Απρίλιο του 2014 στο Παλαιό Ταχυδρομείο Πειραιά, υπό την αιγίδα του Συλλόγου Φίλων Μουσικής Πειραιά. Επαναλήφθηκε τον Απρίλιο του 2016 στον Πόρο, υπό την αιγίδα ……. και στον Πολυχώρο «Αλεξάνδρεια» στην Πλατεία Αμερικής.
Στο Νεραιδόκοσμο το μαγικό κόσμο που φτιάχνονται τα παιχνίδια των παιδιών για τα Χριστούγεννα υπάρχει μεγάλος αναβρασμός! Οι νεράιδες ακούνε στις ευχόμπαλες τις ευχές και τις επιθυμίες των παιδιών και τα ξωτικά φτιάχνουν τα δώρα. Αλλά τι δώρα;; Τα παιδιά έχουν καταληφθεί από καταναλωτική μανία και οι αληθινές ευχές έχουν εξαφανιστεί..
Και ενώ η κατάσταση είναι έκρυθμη και ούτε η Νεραιδοβασίλισσα ούτε ο Ξωτικοβασιλιάς μπορούν να ηρεμήσουν τα πράγματα, η νεράιδα Λου αποφασίζει να κατέβει στη γη για να κάνει τους ανθρώπους να ξαναπιστέψουν στις ευχές και τα θαύματα και το νόημα των Χριστουγέννων να λάμπει ξανά στις καρδίες τους.
Το Χριστουγεννιάτικο αστέρι την παίρνει μαζί του στη γη, όμως εκεί οι ύπουλοι καλλικάτζαροι τους στήνουν παγίδα και η Λου σπάει το φτερό της. Είναι πια εγκλωβισμένη, αφού όλη η δύναμη των νεραιδών είναι στα φτερά της.
Θα τα καταφέρει να γυρίσει πριν το ρολόι των Χριστουγέννων χτυπήσει 12;
Θα πραγματοποιήσει την αποστολή της;
Ποιό είναι το παιδί που θα κάνει την αληθινή ευχή;
Ένα παραμύθι για τη δύναμη της θέλησης.Την πίστη και τη μαγεία που κρύβουμε όλοι μέσα μας. Γιατί τα θαύματα συμβαίνουν στις καρδιές μας!
Η παράσταση παίχτηκε πρώτη φορά το Δεκέμβρη του 2013 στον πολυχώρου του Δήμου Βούλας σε συνεργασία με τον βρεφονηπιακό σταθμό ….. στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του σταθμού για τη στήριξη των παιδιών με αναπηρίες. Επίσης παίχτηκε στον Δήμο Πόρου στα πλαίσια των χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων.
Το Δεκέμβρη του 2014 παίχτηκε στους Δήμους Σαλαμίνας και Ραφήνας και στο χώρο πολιτισμού Passport στον Πειραιά.
Το Δεκέμβρη του 2015 παίχτηκε για δέκα παραστάσεις στον Πολυχώρο του Δήμου Αθηναίων Αννα-Μαρία Καλουτά και σε σχολεία του Νομού Αττικής.
Μια ηθοποιός, ένα πιάνο και δυο φωνές μας ταξιδεύουν στη γνωστή και άγνωστη ζωή της Σοφίας Βέμπο.
Ένα μουσικοθεατρικό αφιέρωμα γεμάτο εικόνες, μουσική, αναμνήσεις,συγκίνηση…
Το αφιέρωμα παρουσιάστηκε στον Πολυχώρο του Δήμου Σαλαμίνας, τον Οκτώβριο του 2013, παρουσία του Βασίλη Τραϊφόρου.
Μουσικοθεατρικό αφιέρωμα στην παλιά Αθήνα με οπερέτες και ρετρό τραγούδια.
Η παράσταση στο πρώτο μέρος περνάει, μέσα από τραγούδια και χιουμοριστικές σκηνές, τον τρόπο διασκέδασης, καθώς και τα πιπεράτα, κρυφά σκηνικά που συνέβαιναν στα αθηναϊκά σαλόνια την εποχή της οπερέτας. Στο δεύτερο μέρος μεταφερόμαστε στους δρόμους της Αθήνας και στις ταβέρνες, που το φλερτ ήταν τρόπος ζωής και ύπαρξης και τα τραγούδια βαθιά ερωτικά.
Τα κείμενα του πρώτου μέρους είναι από τις αντίστοιχες οπερέτες καθώς και από αυτοσχεδιασμούς.
Του δεύτερου μέρους από το βιβλίο «Πόθοι και πάθη στην Παλιά Αθήνα» του Θ. Σιταρά.
Η παράσταση παίχτηκε στο αμφιθέατρο «Συγγρού» του Δήμου Πόρου, τον Ιούλιο του 2013, υπό την αιγίδα του Δήμου Πόρου.
Αφιέρωμα στο Μάνο Λοϊζο.
Μια μουσική παράσταση αφιερωμένη στο Μάνο Λοίζο που μέσα από τα τραγούδια του μας διηγείται την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.
Mάνος Λοϊζος: Ο καρδιοκλέφτης της ζωής μας.
Τριάντα χρόνια μετά το θάνατό του τα τραγούδια του δεν έχουν πάψει να ακούγονται γιατί πάνω απ΄όλα αυτά τα απλά, καθημερινά τραγούδια έχουν το χάρισμα να προσφέρονται για κάθε στιγμή, τη στιγμή της μελαγχολίας, της εξομολόγησης, της οργής, της εξέγερσης είναι το στοιχείο που τον κρατά ζωντανό στις μέρες μας.
«…Ο Λοϊζος πιάνει την κιθάρα στην αγκαλιά του και αρχίζει να τραγουδά …»
«Κι όταν θα σμίξουν οι καρδίες μας
όλα θα λάμψουνε αλλιώς
και θα χαθεί μες στις σκιές μας
όλος ο κόσμος ο παλιός»
Τα ενδιάμεσα κείμενα περιέχουν αποσπάσματα από την “Αυλή των θαυμάτων” του Ι.Καμπανέλλη, το “Λιποτάκτης Νο 22” από το «Χρονικό των τριών Ημερών» της Κωστούλας Μητροπούλου, καθώς και από το βιβλίο του Λευτέρη Παπαδόπουλου “Mάνος Λοίζος”.
Η παράσταση παίχτηκε στο θέατρο της Ελληνογαλλικής σχολής Jeanne D΄Arc υπό την αιγίδα του Συλλόγου Φίλων Μουσικής Πειραιά, τον Ιανουάριο του 2013.
Η ποίηση συναντά τη μουσική, αφιέρωμα στον Νομπελίστα ποιητή. Ενα ποιητικό γράμμα που υμνεί κάθε τι που υπάρχει γύρω μας και του δίνει θέση …. «στον κόσμο τούτο το μικρό ,το μέγα…». Ντυμένο με τις πολυπρόσωπες μουσικές των μελοποιημένων ποιημάτων του Οδυσσέα Ελύτη από τους Μ. Θεοδωράκη, Δ. Λάγιο, Η. Ανδριόπουλο, Δ. Παπαδημητρίου και Λ. Κόκοτο.
«Ο ποιητής των νεφών και των κυμάτων κοιμάται μέσα μου …». Στο σεμνό τενεκέ με το χρώμα βουτά τα πινέλα μαζί του και βάφει…την Ελλάδα, την γυναίκα, την ομορφιά και τη θλίψη του κόσμου.
Πρώτη του λέξη ο έρωτας και τελευταία η αγάπη!
«Όλα χάνονται. Του καθενός έρχεται η ώρα .Όλα μένουν .Εγώ φεύγω. Εσείς να δούμε τώρα…»
Το αφιέρωμα παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο θέατρο της Παλιάς Βουλής του Δήμου Βαθέως Σάμου το 2011, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Καρλοβασίων και στο πολιτιστικό φεστιβάλ Ν.Μάκρης.
Βραδάκι, μπαλκόνι με θέα το λιμάνι μια παρέα μαζεμένη η Έλμα, η Εύα, ο Δημήτρης, η Βαρβάρα, ο Κώστας και ο Άκης με τις κιθάρες τους. Ξαφνικά από το διπλανό μπαλκόνι ακούγεται «να΄χαμε τρεις δραχμές στην τσέπη και τρεις ο διπλανός…» σιγομουρμουρίζουμε τη γνωστή μελωδία. Αυτό έφτανε. Η Έλμα κάθεται στο πιάνο και η παράσταση αρχίζει.
Μάνος Λοΐζος ο συνθέτης που πέθανε την χρονιά που οι περισσότεροι από μας γεννιόντουσαν.
Έχουν περάσει 28 χρόνια μετά το θάνατό του ωστόσο τα τραγούδια του δεν έχουν πάψει να ακούγονται, γιατί πάνω απ΄όλα αυτά τα απλά, καθημερινά τραγούδια που έχουν το χάρισμα να προσφέρονται για κάθε στιγμή, την στιγμή της μελαγχολίας, της εξομολόγησης, της οργής, της εξέγερσης είναι το στοιχείο που τον κρατά ζωντανό στις μέρες μας.
«…Ο Λοΐζος πιάνει την κιθάρα στην αγκαλιά του και αρχίζει να τραγουδά …»
«Κι όταν θα σμίξουν οι καρδιές μας
όλα θα λάμψουνε αλλιώς
και θα χαθεί μες στις σκιές μας
όλος ο κόσμος ο παλιός»
Μια μουσική παράσταση ντυμένη με τα τραγούδια του Μ. Λοΐζου και θεατροποιημένη αφήγηση με κείμενα στηριγμένα στη βιογραφία και τις τηλεοπτικές εκπομπές του Λευτέρη Παπαδόπουλου για το Μάνο Λοΐζο.
Η παράσταση παρουσιάστηκε στην Πορφυριάδα Σχολή του Δήμου Καρλοβασίων τον Αύγουστο του 2010, στο πολιτιστικό φεστιβάλ του Δήμου Ν. Μάκρης και σε εναλλακτικούς χώρους του Δήμου Αθηναίων.
Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο.
Μια μουσική παράσταση για τη ζωή του ποιητή δοσμένη σαν παραμύθι μέσα από αποσπάσματα από συνεντεύξεις του και από τα έργα του: “Ρωμιοσύνη“, “Επιτάφειος“, “Αργά πολύ αργά μέσα στη νύχτα“, “Γυμνό Δέντρο“, “Δευτερόλεπτα“, “Σονάτα του Σεληνόφωτος“, “Το τραγούδι της αδελφής μου“, “Εαρινή Συμφωνία“, “Πρωινό άστρο” και “Το τελευταίο καλοκαίρ“.
Το μουσικό μέρος αποτελείται από τα έργα “Ρωμιοσύνη“, “Επιτάφειος” και τα “18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας” μελοποιημένα από το Μίκη Θεοδωράκη.
Συνδυάζοντας αντιπροσωπευτικά αποσπάσματα από τα περισσότερα έργα του, στοιχεία βιογραφικά αλλά και αυτοβιογραφικά, προσπαθήσαμε να δώσουμε μια ολοκληρωμένη, στο μέτρο του δυνατού, εικόνα του καλλιτέχνη. Ντύνοντας τα κείμενα με τη μουσική του Μ.Θεοδωράκη (Επιτάφειος, Λιανοτράγουδα, Ρωμιοσύνη), και αποδίδοντάς τα με έναν αέρα θεατρικότητας, δημιουργήσαμε ένα ολοκληρωμένο αισθητικά αποτέλεσμα.
Στόχος να αποδοθεί, όχι μόνο ο πολιτικός Ρίτσος, αλλά και ο ερωτικός και διδακτικός, να γνωρίσουν όλοι το σύντροφο, τον πατέρα, τον αγωνιστή, το καλλιτέχνη, τον οραματιστή, τον άνθρωπο. Με βαθύ αίσθημα ευθύνης και σεβασμού στο πρόσωπό του θελήσαμε να δείξουμε στο κοινό, γιατί αγαπήσαμε εμείς το Γιάννη Ρίτσο. Να τον επαναφέρουμε στη «φυσική του υπόσταση», «να μάθουν και οι άλλοι πόσο ωραίος ήταν, πόσο πολύ πιο ωραίος πέρα από τις αρετές του»
Το αφιέρωμα παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Καρλοβασίων τον Αύγουστο του 2009, παρουσία της Έρης Ρίτσου. Ακολούθησαν και άλλες παρουσιάσεις του στην Αγορά της Κυψέλης και σε άλλους εναλλακτικούς χώρους του Δήμου Αθηναίων.